دلی دارم لبریز از عشق و نفسی پر از راز، دست هایم را دراز کرده ام تا ساعت زمان را متوقف کنم. باید قلمویی از موهای پریان دریایی پیدا کنم و با رنگ هایه رویاهایم آیند ها سیاه را نقاشی کنم، کلبه ی کوچکی که از دود کشش، دودی آبی به آسمان می رود و دیوار هایی از جنس شیشه، در کنار بید ی که گیسوانش را پریشان کرده، آن جا کلبه ایست که من و تو در آن زندگیی میکنیم!
من خیالاتی شدم یا اینکه اینجایی هنوز
واقعی هستی و یا هم جنس رویایی هنوز
باز میترسم مبادا سایه هایت گم شود
گرچه در چشمان من هر روز پیدایی هنوز
باوجود اینکه تو مثل حبابی گفته اند
در خیال عــــاشــــقـــــم مانند دریایی هنوز
چشم هایت را نگیر از من، کمی بگذار تا
اینکه از چشمت بفهمم بهترین هایی هنوز
بیت آخر که رسیدم سایه ات کم رنگ شود
وهم شیرینم نرو، اینجا تو از مایی هنوز
